آسم

آسم یا تنگی نفس (همچنین نفس‌تنگی) بیماری مزمن التهابی راه‌های هوایی است. ویژگی آن التهاب متغیر این راه‌ها و افزایش پاسخدهی (واکنش) آنها درمواجهه با طیف گسترده‌ای از محرک‌ها می‌باشد. افراد مبتلا به این بیماری دچار حملات یا دوره‌های شدیدی می‌شوند که ناشی از واکنش حساسیتی و برونکواسپاسم قابل برگشت و انسداد مجاری تنفسی است. این حملات زمانی بروز می‌کنند که مجاری هوایی در ریه‌ها در اثر عوامل خاص محیط زیستی دچار بیش‌فعالی شده و سپس ملتهب و مسدود می‌شوند. علایم مداوم این بیماری ممکن است شامل تنگی نفس، احساس فشار روی سینه، خلط و سرفه باشد.

محتویات

• ۱ عوامل مولد بیماری آسم چیست؟
• ۲ علایم بیماری آسم
• ۳ درمان
o ۳.۱ درمان دارویی

عوامل مولد بیماری آسم چیست؟

عوامل مولد بیماری آسم عوامل تحریک کننده برونزاد یا درونزاد هستند که می‌توانند علائم را تشدید کنند و باعث حملات بیماری شوند. عوامل و موجبات بسیاری وجود دارند که می‌توانند علائم بیماری را تشدید کنند و معمولاً از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند. از این رو می‌توان با شناسایی و جلوگیری از تماس با این عوامل تحریک کننده از بروز علائم شدید و آزار دهنده بیماری پیشگیری کرد.
عوامل محرک بروز حمله‌های آسم شامل عفونتهای تنفسی فوقانی (مثل سرماخوردگی)، آلرژنها(ذرات گرد و غبار، ذرات ناشی ازحیوانات خانگی، کپک و قارچ)، مواد تحریک‌کننده (سیگار، آلودگی‌های هوا)، داروها (بلوک کننده‌های بتا، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی)، مواد نگهدارنده غذایی(سولفیت،MSG) و عوامل غیر اختصاصی (احساسات و هیجانها، هوای سرد، ورزش، بیماری ریفلاکس) است.

علایم بیماری آسم

علایم بیماری آسم شامل این موارد است:

1. تاکی‌پنه (افزایش تعداد تنفس)
2. خس خس سینه
3. گرفتگی سینه
4. سرفه (به خصوص شبانه)
5. تولید خلط

درمان

سالمترول بتا-۲ آگونیست بلنداثر رایج در پیشگیری از حملات آسم
بهترین راه جلوگیری از بروز حملات خودداری از تماس با مواد و یا عوامل تحریک کننده‌است.از موارد مهم دیگر میتوان به عدم زندگی در شهرهایی که دارای میزان آلودگی بالا در هوا می باشند نام برد .

درمان دارویی

بسته به شدت بیماری نیاز به مصرف دارو در مبتلایان به آسم متغیر است. دارو تنها نقش کنترل علایم را دارد و درمان قطعی دارویی در حال حاضر برای این بیماری وجود ندارد.

• برای کنترل علامتی در فاز حاد: بتا-۲ آگونیستهای سریع اثر (مثل سالبوتامول استنشاقی)، آنتی‌کولینرژیکها ( مثل ایپراتروپیوم بروماید استنشاقی) و بندرت آگونیستهای آدرنرۯیک مثل اپینفرین استنشاقی

• درمان بلند مدت : گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی (مثل بکلومتازون)، آگونیستهای آدرنوسپتور بلند مدت ( مثل سالمترول)، آنتاگونیستهای لکوتری ان (مثل مونته لوکاست و زفیرلوکاست) و تثبیت کننده های غشا ماست سل ( مثل کرومولین سدیم ) .

بیماری های تنفسی